برخورد جمهوری اسلامی در داخل و خارج از کشور با بحران امنيتی در خوزستان

عليرضا نوری زاده تحليلگر مسائل ايران، در مصاحبه با راديوفردا برخورد مقامات جمهوری اسلامی با بمب گذاری ها و ناآرامی ها در خوزستان را در بعد داخلی و بين‌المللی اشتباه می خواند. وی می گويد اعراب ايرانی وفاداری خود را به ايران در طول تاريخ و بويژه در طی هشت سال جنگ با صدام حسين نشان دادند. وی می گويد جبهه آزاديبخش اهواز عربی که از سوی صدام حسين حمایت می‌شد در جريانهای اخير دست به اسلحه برد. اما به گفته وی جمهوری اسلامی به اشتباه بريتانيا را به دليل حضور اعضای حزب همبستگی اهواز در لندن متهم کرد، در حاليکه اين حزب به خشونت اعتقاد ندارد.
Download file

عليرضا نوری زاده تحليلگر مسائل ايران در لندن، در گفتگو با مریم احمدی از راديو فردا می‌گويد اصولا برخورد مقامات ايرانی با مساله خوزستان درست نبوده و مسئولان انگشت اتهام را به جانب نادرستی نشانه رفته‌اند.
عليرضا نوری زاده: مساله خوزستان را باید از دو ديدگاه بررسی کرد. نخست ديدگاه ملی و داخلی است. در خوزستان مثل بقيه مناطق اقليت نشين ايران، اقليتی هستند عرب، و اينها از عربهای ايرانی هستند و وفاداریشان را به ايران در طول تاريخ و بويژه در طی هشت سال جنگ با صدام حسين نشان دادند. بنابراین احتياج به شهادت يا سند وفاداری و بستگی و تعلق به ايران ندارند. در مقابل جمهوری اسلامی با اينها نهايت بدرفتاری را کرده و همانطور رفتاری که با کردها داشته يا با ديگر اقليتهای نژادی و دينی. اين رفتار بد در آوريل گذشته منجر به درگيریهای خونين شد. منجر به اين شد که جمهوری اسلامی تعداد زیادی از جوانان عرب اهوازی را بازداشت کرد و در نتیجه آن فضا، فضای بسیار عصبی‌یی هست که در آنجا وجود دارد. حالا در کنار این قضیه خب طبیعتا مردم عرب خوزستان تقاضاهای مشروعی دارند. خواستار برخورداری از حقوق خودشان، حقوق مشروعشان هستند. در این میان گروههایی هم هستند که در گذشته فعالیتهایی داشتند. یکی از این گروهها جبهه آزادیبخش اهواز عربی است که وابسته به رژیم عراق بوده و از سوی صدام حسین حمایت می‌شده، اینها بعدا بعد از سرنگونی صدام، به این سو و آن سوی کشورهای عربی رفتند و بعضیها هم کمکهایی بهشان کردند. اینها هستند که در جریانات اخیر دست به اسلحه بردند و پنهان هم نمی‌کنند. در مقابل، جمهوری اسلامی در بعد بین‌المللی قضیه، انگشت را به سوی انگلیس دراز کرده، چرا که حزب دیگری به نام حزب تظامل یا همبستگی اهواز، تعدادی از رهبران و مسئولانش در بریتانیا اقامت دارند و به عنوان پناهنده اینجا بودند، بعضیهایشان هم دارای گذرنامه انگلیسی هستند. اینها اصلا به راه حلهای خشونت بار اعتقاد ندارند و به دنبال راه حلهای مسالمت آمیز هستند. بنابراین جمهوری اسلامی در یک اشتباه می‌توانم بگویم تاکتیکی است. به جای این که تمرکز حمله‌اش روی گروه و حزبی باشد که قبلا مورد حمایت صدام بوده والان هم برخی از قدرتهای عربی ازش حمایت می‌کنند و حتی گفته می‌شود سنی‌های عراق که مخالف ایالات متحده و بریتانیا هستند، اینها هم از این ماجرا حمایت می‌کنند و اسلحه و کمکهای لجستیکی در اختیار این گروه قرار می‌دهند. اینجا هم باز جمهوری اسلامی هم در بعد داخلی اشتباه کرد قضیه را، با متهم ساختن مردم و اتهام زدن به گروههای سیاسی که مخالفش بودند و حتی کار را به جایی رساندند که وقتی که با کانادا مشکل داشتند سر خانم زهرا کاظمی و قتل ایشان، آمدند کانادا را هم متهم کردند به این کار. بنابراین من تصورم این است که در هر دو مورد، هم در بعد داخلی و هم در بعد بین‌المللی جمهوری اسلامی به اشتباه با مساله خوزستان و ناآرامیهایش روبرو شد.